αγριολούλουδα του Ολύμπου: Φραγκάρια η γνήσια-Fragaria vesca L.

Όλυμπος: Χλωρίδα και πανίδα

Ο Όλυμπος, το υψηλότερο βουνό της Ελλάδας (2.918 μ.) είναι μυθικό βουνό, ένα παγκόσμιο μνημείο φυσικής κληρονομιάς και πόλος έλξης αμέτρητων επισκεπτών. Ο Όλυμπος και τα Πιέρια όρη, ως συνέχεια του ορεινού όγκου, παρουσιάζουν τεράστιο βοτανολογικό ενδιαφέρον και η πλούσια χλωρίδα που ξεπερνά τα 1670 είδη φυτών είναι μια τεράστια φυσική κληρονομιά. Η παρατήρηση των λουλουδιών, δίνει μια άλλη διάσταση στις πεζοπορικές διαδρομές και συμπληρώνει την εμπειρία και τις γνώσεις μας στην κατανόηση του κόσμου που μας περιβάλλει.Bird watching είναι το κίνημα που ξύπνησε το ενδιαφέρον για τον κόσμο των πτηνών. Wildflower watching θα μπορούσε να γίνει το αντίστοιχο για την παρατήρηση των αγριολούλουδων και της χλωρίδας γενικότερα. Αφήνοντας τα βήματα μας από το βουνό παίρνουμε μαζί μόνο τις αναμνήσεις, μερικές φωτογραφίες και δίνουμε τη διαβεβαίωση ότι το θαύμα της φύσης θα συνεχίσει να υπάρχει και για τους άλλους για να το απολαύσουν. Όλο το φωτογραφικό υλικό που δημοσιεύεται στο blog είναι από προσωπικές καταγραφές και η παρουσίαση των φυτών συνδιάζεται με την περίοδο ανθοφορίας και καταγραφής σε συγκεκριμένο χρόνο και περιοχή του Ολύμπου. Χρήσιμα είναι τα σχόλιά σας και οι παρατηρήσεις σας για τη βελτίωση και τη διόρθωση ακόμη στοιχείων που δημοσιεύονται.

"Ο ερευνητής πρέπει να ακολουθεί αυτό που ψάχνει, αλλά και να βλέπει αυτό που δεν έψαχνε". Κλοντ Μπερνάρ

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Φραγκάρια η γνήσια-Fragaria vesca L.

Φραγκάρια η γνήσια-Fragaria vesca L.

English name: Wild strawberry

Φραγκάρια, η γνωστή σε όλους αγριοφράουλα. Με φύλλα τρίφυλλα μακρόμισχα, χνουδωτά από την κάτω πλευρά και οδοντωτά. Πρόγονος της μεγαλόκαρπης φράουλας που κερδίζει τις εντυπώσεις σε μέγεθος αλλά υστερεί σε άρωμα και γεύση απέναντι στις μικρές αλλά αρωματικές αγριοφράουλες. Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι πρέπει να μαζέψουμε πολλές για να τις ευχαριστηθούμε. Η αγριοφράουλα είναι είδος κοινό σε όλη την Ευρώπη μέχρι τα ορεινά της Κ. Ασίας.

Στον Όλυμπο τη συναντάμε από τα 400-2200 μ. σε ανοικτά δάση και πολύ συχνά στα πρανή των δρόμων. Είναι η εποχή της ανθοφορίας της (Μάιος-Ιούλιος) και καιρός να τη γευτούμε στις εξόδους μας στο βουνό. Είναι φαγώσιμο και φαρμακευτικό είδος. Έχουν χρησιμοποιηθεί στη λαΐκή ιατρική τα φύλλα και οι ρίζες για τη διάρροια και τις πεπτικές διαταραχές.

Οι καρποί της έχουν δράση διουρητική, καθαρτική και τονωτική (για το ήπαρ), βελτιώνουν τη λειτουργία των νεφρών και προλαμβάνουν την αναιμία.