.png "English"){kind=small}
Arctium lappa
Το Arctium lappa, είναι γνωστό με τα κοινά ονόματα κολλιτσίδα και αρκουδοβότανο. Είναι παρόμοιο φυτό με το Arctium minus, και διαφέρει στα μακρόμισχα άνθη(κεφάλια). Είναι πολύκλαδο φυτό με μεγάλα φύλλα που φτάνει το 1,5 μ. ύψος. Περιγραφή του φυτού και των θεραπευτικών ιδιοτήτων έχουμε στην αρχαιότητα από τον Διοσκουρίδη, τον 1ο π.Χ. αι.
Τα φύλλα και οι ρίζες του φυτού έχουν χρησιμοποιηθεί στη λαϊκή ιατρική στο παρελθόν για δερματικές παθήσεις, αρθριτικά και ρευματισμούς.
Η θεραπευτική χρήση των βοτάνων πρέπει να γίνεται με ιατρική έγκριση ιατρού ή φαρμακοποιού για την αποφυγή αλληλεπίδρασης με άλλα χορηγούμενα φάρμακα και την πρόκληση ανεπιθύμητων παρενεργειών.
Ο καρπός του είναι κάψα με πολλές αγκιστροειδείς τρίχες με τις οποίες προσκολλάται στο τρίχωμα των ζώων, τα ρούχα και σε αυτή την ιδιότητα οφείλει το όνομα κολλιτσίδα.
Αυτή η ιδιότητα της κολλιτσίδας ενέπνευσε τον ελβετό μηχανικό George de Mestral να ερευνήσει το μηχανισμό αυτόν και να προχωρήσει στην κατασκευή του velcro -γνωστού χριτς-χρατς. Επιστρέφοντας το 1941, σπίτι του από έναν περίπατο στο δάσος με το σκύλο του προσπάθησε να απομακρύνει τους καρπούς της κολλιτσίδας από το τρίχωμα του σκύλου του. Προβληματίστηκε κι άρχισε να μελετά στο μiκροσκόπιο τους καρπούς της κολλητσίδας. Η έρευνα του έδωσε την έμπνευση να κατασκευάσει ένα υλικό που το ονόμασε velcro. Το velcro (χριτς-χρατς) είναι δυο επιφάνειες η μια με μικροσκοπικές θηλιές η άλλη με μικροσκοπικά γαντζάκια που όταν εφάπτονται με ελαφρή πίεση σταθεροποιούνται για να κλείσουν παπούτσια, ρούχα, τσάντες, θήκες κ.α. Έτσι αφού εξασφάλισε την πατέντα του προιόντος προχώρησε στην εμπορική εκμετάλλευση τη δεκαετία του ΄50.
Ο άνθρωπος λοιπόν, μπορεί όχι μόνο να αντιγράψει αλλά και να εξελίξει μιαν ιδέα που προέρχεται από τη φύση.
Πηγή: 1. Δ.Σ.Καββάδα, Εικογραφημένο-Βοτανικό-Φυτολογικό Λεξικό, τόμ. 2
2. Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων: http://mediplantepirus.med.uoi.gr/pharmacology/plant_details.php?id=194
3. https://en.wikipedia.org/wiki/Velcro
Το Arctium lappa, είναι γνωστό με τα κοινά ονόματα κολλιτσίδα και αρκουδοβότανο. Είναι παρόμοιο φυτό με το Arctium minus, και διαφέρει στα μακρόμισχα άνθη(κεφάλια). Είναι πολύκλαδο φυτό με μεγάλα φύλλα που φτάνει το 1,5 μ. ύψος. Περιγραφή του φυτού και των θεραπευτικών ιδιοτήτων έχουμε στην αρχαιότητα από τον Διοσκουρίδη, τον 1ο π.Χ. αι.
Τα φύλλα και οι ρίζες του φυτού έχουν χρησιμοποιηθεί στη λαϊκή ιατρική στο παρελθόν για δερματικές παθήσεις, αρθριτικά και ρευματισμούς.
Η θεραπευτική χρήση των βοτάνων πρέπει να γίνεται με ιατρική έγκριση ιατρού ή φαρμακοποιού για την αποφυγή αλληλεπίδρασης με άλλα χορηγούμενα φάρμακα και την πρόκληση ανεπιθύμητων παρενεργειών.
Ο καρπός του είναι κάψα με πολλές αγκιστροειδείς τρίχες με τις οποίες προσκολλάται στο τρίχωμα των ζώων, τα ρούχα και σε αυτή την ιδιότητα οφείλει το όνομα κολλιτσίδα.
Αυτή η ιδιότητα της κολλιτσίδας ενέπνευσε τον ελβετό μηχανικό George de Mestral να ερευνήσει το μηχανισμό αυτόν και να προχωρήσει στην κατασκευή του velcro -γνωστού χριτς-χρατς. Επιστρέφοντας το 1941, σπίτι του από έναν περίπατο στο δάσος με το σκύλο του προσπάθησε να απομακρύνει τους καρπούς της κολλιτσίδας από το τρίχωμα του σκύλου του. Προβληματίστηκε κι άρχισε να μελετά στο μiκροσκόπιο τους καρπούς της κολλητσίδας. Η έρευνα του έδωσε την έμπνευση να κατασκευάσει ένα υλικό που το ονόμασε velcro. Το velcro (χριτς-χρατς) είναι δυο επιφάνειες η μια με μικροσκοπικές θηλιές η άλλη με μικροσκοπικά γαντζάκια που όταν εφάπτονται με ελαφρή πίεση σταθεροποιούνται για να κλείσουν παπούτσια, ρούχα, τσάντες, θήκες κ.α. Έτσι αφού εξασφάλισε την πατέντα του προιόντος προχώρησε στην εμπορική εκμετάλλευση τη δεκαετία του ΄50.
Ο άνθρωπος λοιπόν, μπορεί όχι μόνο να αντιγράψει αλλά και να εξελίξει μιαν ιδέα που προέρχεται από τη φύση.
Πηγή: 1. Δ.Σ.Καββάδα, Εικογραφημένο-Βοτανικό-Φυτολογικό Λεξικό, τόμ. 2
2. Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων: http://mediplantepirus.med.uoi.gr/pharmacology/plant_details.php?id=194
3. https://en.wikipedia.org/wiki/Velcro
