Όλυμπος: Χλωρίδα και πανίδα

Ο Όλυμπος, το υψηλότερο βουνό της Ελλάδας (2.918 μ.) είναι μυθικό βουνό, ένα παγκόσμιο μνημείο φυσικής κληρονομιάς και πόλος έλξης αμέτρητων επισκεπτών. Ο Όλυμπος και τα Πιέρια όρη, ως συνέχεια του ορεινού όγκου, παρουσιάζουν τεράστιο βοτανολογικό ενδιαφέρον και η πλούσια χλωρίδα που ξεπερνά τα 1670 είδη φυτών είναι μια τεράστια φυσική κληρονομιά. Η παρατήρηση των λουλουδιών, δίνει μια άλλη διάσταση στις πεζοπορικές διαδρομές και συμπληρώνει την εμπειρία και τις γνώσεις μας στην κατανόηση του κόσμου που μας περιβάλλει.Bird watching είναι το κίνημα που ξύπνησε το ενδιαφέρον για τον κόσμο των πτηνών. Wildflower watching θα μπορούσε να γίνει το αντίστοιχο για την παρατήρηση των αγριολούλουδων και της χλωρίδας γενικότερα. Αφήνοντας τα βήματα μας από το βουνό παίρνουμε μαζί μόνο τις αναμνήσεις, μερικές φωτογραφίες και δίνουμε τη διαβεβαίωση ότι το θαύμα της φύσης θα συνεχίσει να υπάρχει και για τους άλλους για να το απολαύσουν. Όλο το φωτογραφικό υλικό που δημοσιεύεται στο blog είναι από προσωπικές καταγραφές και η παρουσίαση των φυτών συνδιάζεται με την περίοδο ανθοφορίας και καταγραφής σε συγκεκριμένο χρόνο και περιοχή του Ολύμπου. Χρήσιμα είναι τα σχόλιά σας και οι παρατηρήσεις σας για τη βελτίωση και τη διόρθωση ακόμη στοιχείων που δημοσιεύονται.

"Ο ερευνητής πρέπει να ακολουθεί αυτό που ψάχνει, αλλά και να βλέπει αυτό που δεν έψαχνε". Κλοντ Μπερνάρ

Μετάφραση σε άλλη γλώσσα

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Μπελλεβάλια η υακινθοειδής-Bellevalia hyacinthoides (Bertol.) K. Perss. & Wendelbo

 Μπελλεβάλια η υακινθοειδής - 
 Bellevalia hyacinthoides (Bertol.) K. Perss. & Wendelbo

Μικρό πολυετές βολβώδες φυτό, με γραμμικά φύλλα, τα  οποία εκπτύσονται από τη βάση του φυτού και είναι μακρύτερα από το στέλεχος και την ταξιανθία μαζί. Η ταξιανθία φέρει μικρά λευκωπά - γαλαζωπά άνθη που έχουν διακριτική ευχάριστη μυρωδιά. Απαντάται σε πετρώδεις θέσεις με φρύγανα και μακκία βλάστηση, σε ελαιώνες, ακαλλιέργητους αγρούς από το επίπεδο της θάλασσας έως τα 1000 μ. στη κεντρική και νότια ηπειρωτική Ελλάδα, στα Ιόνια νησιά, στις Κυκλάδες και στα νησιά του Αργοσαρωνικού.

Το είδος θεωρείται ελληνικό ενδημικό αν και υπάρχει μια πρόσφατη αναφορά από Αλβανία. 

Υάκινθος και μυθολογία:

Ο Υάκινθος, ήταν ο μικρότερος γιός του βασιλιά Πίερου της Σπάρτης και της μούσας Κλειούς. Ο νεαρός πρίγκιπας, ήταν όμοιος με τους θεούς του Ολύμπου στην ομορφιά, προκαλώντας τον έρωτα τόσο του θεού Απόλλωνα όσο και του Ζεφύρου, θεότητας του δυτικού ανέμου. Ο Απόλλωνας έγινε εραστής του Υάκινθου και συχνά κατέβαινε στις όχθες του ποταμού Ευρώτα, για να συνοδεύσει τον αγαπημένο του στο κυνήγι άγριων ζώων στα δάση, στην εξάσκηση στη τοξοβολία και τον δίσκο ή στο παίξιμο της λύρας. Μια καλοκαιρινή ημέρα, ο Απόλλωνας με τον Υάκινθο συναντήθηκαν σε μια βουνοκορφή για να αγωνιστούν στο αγαπημένο άθλημα των νέων της Σπάρτης, την δισκοβολία. Καθένας από τους δύο, πετούσε τον βαρύ, μπρούτζινο δίσκο ψηλά και μακριά στον ορίζοντα, ενώ ο άλλος ακολουθούσε την πορεία του μέχρι να πέσει στην γή ή στα χέρια του. Όταν ο Απόλλων πέταξε τον δίσκο ψηλά στον ουρανό, ο Υάκινθος έτρεξε βιαστικά να τον πιάσει, για να εντυπωσιάσει τον δάσκαλό του. Όμως ο Ζέφυρος, ερωτικός αντίπαλος του Απόλλωνα, περίμενε την στιγμή όπου ο Υάκινθος θα εξαφανιζόταν από τα μάτια του Απόλλωνα και, φυσώντας δυνατά έστρεψε τον δίσκο πρός το κεφάλι του νεαρού πρίγκιπα, τραυματίζοντάς τον θανάσιμα. Από το μελαχρινό κεφάλι του Υάκινθου ξεπήδησε το αίμα σαν ποτάμι και πότισε την γή. Όταν ο Απόλλωνας βρήκε επιτέλους τον αγαπημένο του, εκείνος ήταν χλωμός κι ετοιμοθάνατος. Μάταια προσπάθησε να σταματήσει την αιμορραγία του, όμως το μόνο που κατάφερε ήταν να κρατήσει στην αγκαλιά του τον Υάκινθο μέχρι να ξεψυχήσει. Ο Απόλλωνας θύμωσε πολύ με τον Ζέφυρο που του στέρησε τον Υάκινθο. Πληγωμένος από τον χαμό του εραστή του, αποφάσισε να τον κρατήσει για πάντα κοντά του και να μην τον αφήσει να περάσει στο σκοτεινό βασίλειο του Άδη. Για το λόγο αυτό, αφού έσκαψε με τα ίδια του τα χέρια το χώμα για να θάψει τον Υάκινθο, φρόντισε από το αίμα του να φυτρώσει σε εκείνο το σημείο ένα καινούριο είδος λουλουδιού, που το ονόμασε υάκινθο, το οποίο και είναι περισσότερο γνωστό σε εμάς σήμερα, ώς ζουμπούλι.
(Πηγή: http://theoikaiiroes.blogspot.gr/2011/02/guuuuuuuwkjdc.html) 

Μπελλεβάλια η υακινθοειδής - Bellevalia hyacinthoides (Bertol.) K. Perss. & Wendelbo, Γρίτσα, Φεβρουάριος 2013



Μπελλεβάλια η υακινθοειδής - Bellevalia hyacinthoides (Bertol.) K. Perss. & Wendelbo, Πλάκα Λιτοχώρου, Μάρτιος 2012












Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου