Ασπάραγος ο οξύφυλλος - Asparagus acutifolius L.

Ασπάραγος ο οξύφυλλος - Asparagus acutifolius L.

English name: Wild asparagus

Ασπάραγος ο οξύφυλλος (Asparagus acutifolius L.), κν. σπαράγγι, κουτσαγρέλια. Μονοκότυλο της οικ. των Λειριδών. Δίοικο φρύγανο, πυκνόκλαδο, αποξυλωμένο, 0,50-1,20 μ. ύψους, γκριζοπράσινο, χνουδωτό, με τρυφερούς βλαστούς λεπτούς, πικρούς. Φυλλοκλάδια μήκους 3-6 εκ. ακιδωτά,5-12 στη μασχάλη των λεπιών. Λέπια με πλήκτρο βραχύ, αγκαθωτό. Άνθη αρωματικά, πρασινοκίτρινα, μονήρη ή ανά δύο. Καρπός ράγα μαύρη, σαν μικρό μπιζέλι, με 1-2 σπέρματα. Κοινό σε άγονους ξηρούς τόπους σε όλη την Ελλάδα. Οι τρυφεροί βλαστοί του είναι εδώδιμοι. Έχει αντιφλογιστικές ιδιότητες. 
Οι απόγονοι του Ίοξου, εγγονού του Θησέα και γιου του Μελάνιπου και της Περιγούνης, κόρης του ληστή Σίνη, το θεωρούσαν ιερό φυτό, γιατί μέσα  στους θάμνους του κρύφτηκε η Περιγούνη τη στιγμή που ο Θησέας σκότωνε τον πατέρα της. Είχε υποσχεθεί στο φυτό ότι, αν την έκρυβε καλά, δεν θα του έκανε ποτέ κακό. Κατά μία άλλη εκδοχή του μύθου, τα φυτά ήταν το "σέσελι" και το άγριο "σέλινο".
(Πηγή: Φυτολογικό Λεξικό κατά  Θέοφραστο, Άπαντα 11, Εκδόσεις Κάκτος, 1998)  

Επίσης, σύμφωνα με τον Έλμουτ Μπάουμαν, στο "η ελληνική χλωρίδα στο μύθο, στην τέχνη, στην λογοτεχνία" (εκδόσεις Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσεως, 1993)  αναφέρει πως το άγριο σπαράγγι (Asparagus acutifolius) το θεωρούσαν διακοσμητικό φυτό και ήταν αφιερωμένο στην Αφροδίτη.  Οι Βοιωτοί με τη σειρά τους στόλιζαν τις νύφες στους γάμους με κλαριά σπαραγγιού. Ο Διοσκουρίδης και ο Θεόφραστος θεωρούσαν το άγριο σπαράγγι σπουδαίο λαχανικό, όπως και σήμερα ακόμα τα τρυφερά του βλαστάρια τρώγονται σαν σαλάτα.

 Ασπάραγος ο οξύφυλλος - Asparagus acutifolius L., Πλάκα Λιτοχώρου, Ιανουάριος 2013

Ασπάραγος ο οξύφυλλος - Asparagus acutifolius L., Γρίτσα, Οκτώβριος 2012